L.o.v.E...playboy พรหมลิขิต รักแรกพบ ฉบับเพล์ยบอยSet.

"นายพูดเรื่องอะไร"

ฉันถาม

"อย่ามางี่เง่าเหนือเลือกมันไงไปกับมันนี่แล้วกลับมาทำไม"

ยิ่งมิดไนท์พูดฉันก็ยิ่งไม่เข้าใจยิ่งเขาเหมือนกำลังโมโหมากเราก็เหมือนคุยกันไม่รู้เรื่องตอนนี้มิดไนท์กำลังยืนอยู่ตรงหน้าฉันจับไหล่ฉันเขย่าอย่างไม่แคร์แม้แต่น้อยว่าฉันจะเจ็บ

"ทำไมไม่ไปกับมันอยากกลับมาเป็นของเล่นของฉันต่อหรือไงอ่อใช่สินี่มันห้องเธอนี่"

คำพูดของมิดไนท์ทำให้ฉันน้ำตาตกฉันมองเขาอย่างตัดพ้อและถูกร่างสูงผลักลงบนเตียงแรงๆก่อนที่มิดไนท์จะขึ้นมาทาบทับอย่างหยามใจยิ่งเขาพูดฉันยิ่งสับสน

"จำไว้นะว่าเมื่อยังอยู่ในสถานะของเล่นของฉันเธอก็ไม่มีสิทธิ์เดินหันหลังให้ฉันไม่มีสิทธิ์หนีฉันไปขึ้นรถคนอื่นเป็นครั้งที่สอง"

ฉันดิ้นอึกอักใต้ร่างแกร่งของเขาคำพูดที่ฉันไม่มีทางเข้าใจได้เลยทำให้ฉันมึนงงและสถานะของตัวเองจากปากเขาฉันไม่รู้จริงๆตอนนี้ว่ามิดไนท์เป็นบ้าอะไรฉันมองสบตาที่เปล่งประกายความขุ่นโกรธของเขาปล่อยน้ำตาไหลแวบหนึ่งฉันเห็นแววตัดพ้อเจ็บปวดในนั้นฉันเห็นขอบตาเขาแดงกร่ำก่อนที่ริมฝีปากมิดไนท์จะกดเข้าหาฉันแรงๆเขาจูบฉันอย่างลงโทษขมเม้มจนฉันได้กลิ่นคราวเลือดคละคลุ้งผสมกับรสแอลกอฮอร์บางเบาในโพลงปากเขามือหนาตรึงผมฉันไม่ให้ดิ้นหนีฉันเจ็บไปหมดจูบของเขาต่างจากที่เคยไม่มีความอ่อนหวานหยอกเย้าเหมือนเดิมแต่ถึงมันจะเอาแต่ใจแค่ไหนแต่ฉันก็รู้สึกกับมันอยู่ดีเหมือนร่างกายจะหลอมละลายเมื่อมิดไนท์เรียกร้องเอาแต่ใจอย่างไม่ให้ฉันตั้งตัวทุกๆสัมผัสมันทำให้ฉันยอมสยบแทบเท้าเขาอย่างยอมจำนน

"จำไว้นะเหนือเธอเป็นของฉันเธอไม่มีสิทธิ์ไปจากฉันนอกจากฉันจะปล่อยเธอไป"

 นิยายเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของผู้เขียน
อาจมีเนื้อหาและคำพูดรุณแรงหยาบคาย
คำแนะนำ...
นิยายเรื่องนี้เหมาะสำหรับผู้ที่นิยมเสพติดความหื่นซึ่งไม่เหมาะในด้านพฤติกรรมผู้อ่านที่ภูมิต้านทานความหื่นน้อย
ควรได้รับคำแนะนำ
สำหรับผู้ที่ไม่ชอบแนะนำให้กด×นะคะไม่กดแบนกันเนาะนิยายเรื่องนี้ไรต์เขียนขึ้นเพื่อสนองตันหาของตัวเอง
ด้วยความชอบส่วนตัว...ยังไงก็ขอฝากไว้ด้วยนะคะ

                                      ขอบคุณจากใจค่ะ...